Τυροψωμάκια. Little breakfast breads with feta.

Περιβαλλοντικά, άλλες γκρίνιες και το ελληνικό πρωινό! Σε μία ημερήσια εξόρμηση στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής σταματήσαμε να αγοράσουμε κάποια φρούτα και νερό για την παραλία. Στο πάρκιν του μάρκετ έβγαλα λίγα κερασάκια και τα έπλενα έξω ακριβώς από το αυτοκίνητο. Ξαφνικά αισθάνομαι να με αγγίζει ελαφρά κάτι από το πλάι. Γυρνάω και βλέπω έναν τεράστιο, πανύψηλο, τρομακτικό σκύλο. Τα μάτια του ζώου και η θέση της ουράς του (χαμηλά και χαλαρή) όμως ήταν φιλικά. Δίψαγε το κακομοίρικο. Διψάς μωρέ του λέω και αυθόρμητα ρίχνω μπροστά του σιγά σιγά νερό από το μπουκάλι. Στην αρχή, ήπιε λαίμαργα το δροσερό νερό, αλλά πνίγηκε του ήρθε απότομα, έκανε ένα γύρο από τον εαυτό  του, με πλησίασε, και το προσπαθήσαμε ξανά. Σιγά σιγά έριχνα εγώ με το μπουκάλι στη γλώσσα του και αυτός το κατάπινε. Ήπιε πάνω από μισό λίτρο σίγουρα. Είναι αλήθεια ότι τα αδέσποτα σκυλιά πιο πολύ νερό χρειάζονται παρά φαγητό.

Η μάστιγα των αδέσποτων υπάρχει σε όλη την Ελλάδα πόσο μάλλον και στη Χαλκιδική που σαν τη Χαλκιδική δεν έχει αλλά όταν έρχεσαι στον ιδανικό αυτό τόπο, προσγειώνεσαι λίγο απότομα.

Πως να χαρακτηρίσω τους λουόμενους που αφήνουν ένα σωρό γόπες καρφωμένες στην καθαρή άμμο?

Πως να χαρακτηρίσω τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους, που αφήνουν τα σκουπίδια τους σε όλους τους δρόμους όπου λείπουν οι κάδοι μέσα στα πεύκα και την άπειρη ομορφιά της υπέροχης χαλκιδικιώτικης ακτογραμμής.

Μια και ανέφερα τα πεύκα, παρατήρησα πάρα πολλά άρρωστα ξερά κατάμαυρα δέντρα,. Ένας καθαρισμός δε θα έπρεπε να γίνεται τουλάχιστον κοντά στους δρόμους και στους οικισμούς για τους ευνόητους λόγους μίας ενδεχόμενης πυρκαγιάς?

Και θα αναφέρω και τα πανάκριβα εστιατόρια της περιοχής. Άδικα δεν έχει βγει η φήμη. Οι καυτές τιμές στα μαγαζιά της εστίασης που ίσως να έχουν δίκιο οι συμπαθείς ιδιοκτήτες γιατί πως να ανταποκριθούν στα έξοδα τους, που όλα έχουν πάρει τα ύψη του Ολύμπου και άλλων υψηλών βουνοκορφών . Όμως πως να πληρώσεις για ένα τσιπουρομεζέ δύο ατόμων, με χύμα τσίπουρο 20€? Και μιλάμε για ταβερνούλα σε πλατειούλα και όχι σε παραλία.

Τώρα τι σχέση έχει η συνταγή? Τα μυρμήγκια φταίνε, αυτοί οι ακούραστοι στρατιώτες που μπορούν να διασχίσουν άπειρα μέτρα για να έρθουν στο ντουλάπι του εξοχικού σου και να κατακλύσουν τη θήκη με το ψωμί σου, με αποτέλεσμα να αναγκαστείς να το πετάξεις. Βέβαια αυτό μπορεί να γίνει σε όλη την Ελληνική ύπαιθρο και όχι μόνο στη Χαλκιδική.

Η φρέσκια μαγιά, ο ζεστός καιρός, βοήθησε να παρασκευαστούν με ευκολία τα ψωμάκια, σώσανε το πρωινό μας και τα είδαμε ρόδινα ξανά. End of long story. Βέβαια μέχρι να τα βγάλω για φωτογράφιση σπάσαμε το ένα ζεστό ζεστό!

Η συνταγή

Μερίδες

5

Χρόνος ψησίματος

20

λεπτά

Υλικά για 5 ατομικά ψωμάκια

• 1½ φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις

• 1 φλιτζάνι νερό

• ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο, κρατώ μία κουταλιά για το ζύμωμα

• 1 καρυδάκι φρέσκιας μαγιάς

• αλάτι

• 300γρ φέτα

• σπόροι για το ψήσιμο, σουσάμι, ηλιόσποροι, τσία

• θυμάρι, διότι ζούμε σε αυτή την υπέροχη μεσογειακή χώρα γεμάτη χρώματα και αρώματα

Οδηγίες

• Κάνω λακκούβα στο αλεύρι, βάζω μέσα τη μαγιά και με το μισό νερό προσπαθώ να τη διαλύσω. Βλέπω αν κάνει φουσκαλίτσες και συνεχίζω προσθέτοντας, το υπόλοιπο νερό, το ελαιόλαδο και το αλάτι. Ανακατεύω λαδώνοντας τα χέρια μου γιατί η ζύμη κολλάει αρκετά.
• Αφήνω τη ζύμη να φουσκώσει για ½ ωρίτσα. Προσθέτω σε χοντρά κομμάτια τη φέτα, το θυμάρι, λαδώνω ξανά τα χέρια μου και χωρίζω τη ζύμη σε πέντε κομμάτια.
• Κάνω λωρίδες τα κομμάτια τα τυλίγω σε σαλιγκάρια και τα αφήνω να φουσκώσουν.
• Προθερμαίνω το φούρνο στους 200^ο πάνω κάτω στις αντιστάσεις.
• Πασπαλίζω τα σαλιγκάρια μου με τους σπόρους και με λίγο θυμάρι ακόμη και ψήνω για 20΄ προσέχοντας να ροδίσουν καλά.