Και ορίστε πως τα ξεχωρίζω εγώ εύκολα:
1. από τα πτερύγια
2. από το χρώμα όταν είναι φρέσκα διότι όταν ψηθούν μόνο ένα πολύ έμπειρο μάτι τα ξεχωρίζει, εγώ αδυνατώ.
3. η τιμή του. Είναι πολύ φτηνότερο από το καλαμάρι. Προσοχή, καλαμάρια φέρνουν και από το εξωτερικό και οι τιμές διαφέρουν. Προσωπικά πάντα διαβάζω τις ετικέτες και ρωτάω χωρίς να με ενδιαφέρει τι θα πει απέναντι μου ένας άγνωστος αγέρωχος ιχθυοπώλης.
Πάντως όπως και να έχει και τα δύο είναι πολύ νόστιμα, όταν είναι φρέσκα φυσικά και κυρίως από τις ελληνικές θάλασσες.
Η γεύση του θράψαλου απογειώνεται όταν γίνεται στα κάρβουνα.
Τα κάρβουνα δεν πρέπει να καπνίζουν αλλά να έχουν πιάσει το σταχτί χρώμα και να καίνε αρκετά.
Δε θέλει πολύ ώρα ψήσιμο, 2-3 λεπτά από την κάθε πλευρά είναι αρκετά.
Μόλις ψηθεί, το περιχύνω με λαδολέμονο, αλλά θα βάλω λίγο επιπλέον ελαιόλαδο γιατί το αγαπάει το θράψαλο.
