Κάπου στα υπέροχα Ζαγοροχώρια. Κατεβαίνουμε για πρωινό σε ξενώνα, με τον άντρα μου και βλέπω μετά λύπης μου ότι το πρωινό ήταν βιομηχανοποιημένο ψωμί σε φέτες, μαρμελάδα, μέλι και βραστά αβγά. Τα αβγά, κρύα άκομψα βαλμένα σε πιάτα.
Ρωτάω: Μήπως υπάρχει κάτι σε αλμυρό, κάποιο τυρί?
Απαντάει: Σε τυρί, όχι δεν έχει αλλά έχει τόσα πράγματα: μαρμελάδα, μέλι, αβγά.
Ξαναρωτάω: Μήπως θα μπορούσα να έχω λίγο τυράκι για να φάω το αβγό?
Ξανααπαντάει: Όχι, αφού σας έχουμε τόσα πράγματα, μέλι μαρμελάδα.
Είδα και αποείδα το αδιέξοδο, σηκωθήκαμε σχεδόν νηστικοί.
Κατάπια την απογοήτευση την οποία ξέχασα γρήγορα διότι περάσαμε υπέροχα όλη την υπόλοιπη ημέρα, φάγαμε εξαιρετικά, πήγαμε στο φαράγγι, όλα καλά.
Γυρνώντας βραδάκι στο ξενοδοχείο, ρίχνω μία ματιά στην τραπεζαρία και βλέπω στρωμένα τα σερβίτσια έτοιμα για το επόμενο πρωινό και στο κάθε πιάτο είχε από ένα αβγό. Πλησιάζω σε ένα τραπέζι και πιάνω ένα αβγό στα χέρια. Ήταν παγωμένο, από πότε τα είχαν βράσει ποιος ξέρει.
-Τα μαζεύουμε? Λέω στο σύζυγό μου και φουριόζα απλώνω το άλλο μου χέρι να πιάσω άλλο ένα αβγό. Σηκωτή με τράβηξε από εκεί ο άντρας μου, αλλά το πρώτο αβγό το κράτησα με θυμό στα χέρια μου, το ράγισα, και δε το έβαλα στη θέση του.
Θέλει κόπο για να κάνουμε τη διαφορά και να είμαστε άψογοι στο θέμα του τουρισμού. Μπορούε να προσφέρουμε στον μπουφέ του πρωϊνού, φρεσκοψημένη πίτα, τοπικά τυριά, ζυμωτά ψωμιά, ελληνικά αλλαντικά, ταχίνι, μέλι, φρέσκα φρούτα, γιαούρτια, τσουρέκια, κουλουράκια παραδοσιακά με κρόκο και άλλα εδέσματα όπως ντολμαδάκια ή ντάκους με ξινομυζήθρα και τόσα άλλα.
Επίσης να παρουσιάζονται με τα ονόματα τους, με την συνταγή τους, τη μικρή τους ιστορία και τον τόπο καταγωγής τους, σε όμορφα καλαίσθητα φυλλάδια για να τρώμε και να μαθαίνουμε.
Και ερχόμαστε στο μηλίνα:
Την πίτα αυτή δεν είχα τη χαρά να τη δοκιμάσω, διάβασα το όνομά της σε ένα αρχείο με θέμα «Το ελληνικό πρωινό» ανά περιφέρειες όπου προβάλλονται τοπικά εδέσματα και προϊόντα τα οποία μπορούν να προσφερθούν στους επισκέπτες των ξενοδοχειακών μονάδων της χώρας με απολύτως παραδοσιακό χαρακτήρα.
Δεν ξέρω από πού προήλθε η ονομασία Μηλίνα, αλλά μου έκανε εντύπωση το όνομα και ψάχνοντας βρήκα από φορείς της περιφέρειας Έβρου, τη Γιορτή Μηλίνας στο χωριό Κίρκη όπου τιμούν αυτή την τυρόπιτα και ότι έτσι ονόμαζαν την πίτα από τα αρχαία χρόνια. Αναφέρεται σε ιστοσελίδα της περιφέρειας Έβρου:
Η μηλίνα είναι πίτα παραδοσιακή η οποία επικράτησε όλων των εποχών από την ύπαρξη του οικισμού της Κίρκης μέχρι σήμερα.
Πρόκειται για μια πρωτότυπη πίτα. Η ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία της συνίσταται στο γεγονός ότι αποτελείται από τρία φύλλα, γίνεται σε λεπτό ταψί και μάλιστα στα παλιά χρόνια γινόταν σε χάλκινα ταψιά που τα γάνωναν. Η άλλη της ιδιαιτερότητα αφορά στη γέμιση η οποία αποτελείται κυρίως από τυρί και γιουφκάδες ή χυλοπίτες όπως τις λέμε σήμερα ή και με ότι άλλους είδους γέμιση ήθελε κανείς.
Μία άλλη ιδιαιτερότητά της είναι ότι ψήνεται πάνω σε ανθρακιά και αφού ψηθεί από τη μία μεριά με ένα ειδικό καπάκι που έχει το σχήμα του ταψιού, την γυρίζουν ανάποδα με τέχνη και τεχνική. Μάλιστα σαν παράδοση λέγεται ότι στη μηλίνα δοκίμαζαν οι πεθερές τις νύφες, αν δηλαδή μπορούν να γυρίσουν την μηλίνα ολάκερα χωρίς να διπλώσει, οπότε ήταν άξιες». Ευτυχώς άλλαξαν οι εποχές.
Η συνταγή
Υλικά για ταψί νο 30
- για τη ζύμη
350γρ αλεύρι (2 φλιτζάνια)
3/4 φλιτζανιού ζωμό από το βράσιμο των ζυμαρικών
1 κουταλιά ελαιόλαδο
1 κουταλάκι αλάτι
- για το άλειμμα των φύλλων
50γρ βούτυρο αγελάδος
3 κουταλιές ελαιόλαδο
- για τη γέμιση
200γρ φέτα
1 φλιτζάνι πέτουρα +1 κουταλάκι φρέσκο βούτυρο
2 αβγά
2 φλιτζάνια νερό
- για την τελευταία επάλειψη
1 κρόκος
1 κουταλιά ελαιόλαδο
Οδηγίες
- Κάνω λακκούβα στο αλεύρι, προσθέτω το αλάτι, το ελαιόλαδο και το νερό και ζυμώνω σιγά σιγά μέχρι να σχηματιστεί μία ζύμη απαλή, που δεν κολλάει στα χέρια. Ζυγίζω τη ζύμη και τη χωρίζω σε τρία κομμάτια, τα σκεπάζω και τα αφήνω να σταθούν για μία ώρα.
- Η γέμιση. Βράζω τις χυλοπίτες μέχρι να φουσκώσουν και κρατώ από το ζωμό ¾ του φλιτζανιού. Προσθέτω το βούτυρο στα ζεστά ζυμαρικά.
- Προσθέτω τα αβγά, το ασπράδι και τη φέτα και πατώ με το πιρούνι να ανακατευτούν καλά. Λιώνω το βούτυρο, το ανακατεύω μαζί με το ελαιόλαδο, παίρνω το πρώτο κομμάτι αλευρώνω τον πάγκο και ανοίγω σε φύλλο.
- Λαδώνω το ταψί και μόλις ανοίξω το φύλλο στην επιθυμητή διάσταση το στρώνω μέσα στο ταψί σουρωμένο και το αλείφω καλά με το μίγμα του βουτύρου.
- Απλώνω πάνω στο φύλλο το 1/2 της γέμισης.
- Ανοίγω το 2ο φύλλο το στρώνω πάνω στο 1ο φύλλο και το λαδώνω.
- Απλώνω την υπόλοιπη γέμιση πάνω στο 2ο φύλλο.
- Ανοίγω το 3ο φύλλο το απλώνω πάνω στο 2ο φύλλο.
- Αλείφω το φύλλο με το υπόλοιπο μίγμα του βουτύρου. Ανακατεύω τον κρόκο με το ελαιόλαδο και αλείφω από πάνω το 3ο φύλλο.
- Χαράζω την πίτα και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200ο στις αντιστάσεις πάνω-κάτω για 30΄και αφήνω την πίτα μέσα στο φούρνο να τραβήξει καλά.
