Παρόλο που η μνήμη μου με προδίδει πολλές φορές, η οσφρητική μου μνήμη παραμένει περιέργως δυνατή και πολλές φορές συμπληρώνει εικόνες και αναμνήσεις.
Οι πιο συγκινητικές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους μυρωδιές που θυμάμαι είναι σίγουρα από το μικρό χωριό των γονιών μου το Αδάμ. Οι αυλές με τα λουλούδια, τα φρεσκοκομμένα καρπούζια, η μυρωδιά του καπνού που στέγνωνε σε όμορφα σανδάλια στα ανώγια των σπιτιών, η γκαζιέρα που έβραζε ώρες ολόκληρες τη φασολάδα, οι κληματσίδες που καιγόντουσαν σε δευτερόλεπτα στον τεράστιο ξυλόφουρνο, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, το άχυρο για τα ζώα των θείων μου, το κουζινάκι της μαμάς μου όπου ετοίμαζε το φαγητό, σάλτσες, μαρμελάδες και όλα τα καλά.
Τον πελτέ ειδικότερα, τον ετοίμαζε στο σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη γιατί ήθελε καλό φούρνο. Για να κάνει τον πελτέ, έβραζε αρχικά τις ντομάτες και συνέχιζε την επεξεργασία στο φούρνο, όπου έψηνε τον κατακόκκινο πολτό με τις ώρες. Η μυρωδιά του ψησίματος κατέκλυζε όλο το χώρο. Όλο τα δωμάτια μύριζαν ντομάτα, τα ντουλάπια, τα ρούχα μου, μέχρι και το σαπούνι στο μπάνιο έχανε τη μυρωδιά του. Οι ντομάτες ήταν από τον μπαξέ του χωριού και είχαν μία έντονη αρωματική προσωπικότητα.
Επιστροφή στην πόλη από τις καλοκαιρινές μας μικρές αποδράσεις. Μοιραστήκαμε κάποιες selfie, φωτογραφήσαμε άπειρα ηλιοβασιλέματα, ίσως βάλαμε μέσα στην τσάντα με τα αντιηλιακά, κάποια ολοστρόγγυλα μικρά βοτσαλάκια, κάποια όμορφα κοχυλάκια, και αγοράσαμε και κάποιο χαριτωμένο αναμνηστικό για δωράκι που ίσως τελικά να το κρατήσουμε για το σπίτι.
Αλλά εδώ ο λόγος είναι για το φαγητό. ενημερωθήκαμε για ταβερνούλες, φούρνους, γευτήκαμε τα τοπικά προϊόντα, τα αγαπήσαμε, δείξαμε ενδιαφέρον για τις τοπικές συνταγές. Φέραμε μαζί μας βαζάκια με διάφορα καλούδια, ζυμαρικά, παξιμαδάκια, αμυγδαλωτά, ιδιαίτερα τυριά, κρασιά.
και ? Σε τι επηρεάστηκε η καθημερινότητα μας? Θα ζυμώσουμε μία λαδένια? Θα μαγειρέψουμε ένα μπορδέτο? Θα ετοιμάσουμε μία παραδοσιακή καππαροσαλάτα?
Εδώ θέλω να καταλήξω: για μία μπύρα στο σπίτι ή για ένα τσίπουρο θα σας προτείνω τα σχιζάκια με μπελτέ, ένα πανεύκολο νόστιμο, με ελληνική καταγωγή και με τη δική του ιστορία ορεκτικό.
Δανείζομαι τον όρο μπελτέ, όπως συνηθίζουν να λένε στη Μήλο τον πελτέ. Όταν είχα πάει στη Μήλο βέβαια, δεν είχα την προνοητικότητα να φωτογραφίσω τον πελτέ τους, λιασμένο στον κυκλαδίτικο ήλιο. Ένας πελτές με τρομερή συγκέντρωση γεύσης και αρώματος.
Ποιά είναι η αρωματική ιστορία?
Παλιά στη Μήλο αφού ετοιμάζανε τον πελτέ τους τον συντηρούσαν σε πήλινα δοχεία, τα απογεμίζανε με ελαιόλαδο και τα κρατούσανε για το χειμώνα. Από αυτό τον πολτό αλείφανε με γενναίες κουταλιές μεγάλες φέτες ψωμί και τις τρώγανε για πρωινό αλλά και για απογευματινό. Για τα παιδιά κόβανε μικρότερες φέτες που τις λέγανε σχιζάκια.
Όλα αυτά τα έμαθα από το πρόγραμμα «ελληνικό πρωινό» για παραδοσιακά εδέσματα και ιδού η συνταγή.
Μεγάλος πρόλογος.
Η συνταγή
Η παρασκευή είναι πολύ απλή: ψημένο ψωμί, λίγη κάππαρη, ελιές, ελαιόλαδο, μέλι και πελτές και έτοιμο το μεζεδάκι για μία μπύρα.
Υλικά για 5 φετούλες
2 κουταλιές πελτέ ή μπελτέ όπως το λένε στη Μήλο
1 κουταλιά κάππαρη
1 κουταλιά ψιλοκομμένες ελιές
λίγα φρέσκα φυλλαράκια κρίταμου, αν δεν έχετε γλαστρούλα βάλτε τουρσί, υπάρχει παντού πια, απλά πριν το χρησιμοποιήσετε καλό είναι να το ξεπλύνετε
μία γενναία κουταλιά έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1 κουταλάκι μέλι
φέτες από μαύρη μπαγκέτα
και ένα κομματάκι ντομάτας
Οδηγίες
- Αυτή ποσότητα γεμίζει ίσως και παραπάνω από πέντε φετούλες και είναι πολύ χορταστικές. Απλά ανακατεύω τα υλικά και τα μοιράζω πάνω στις φετούλες. Στολίζω με κρίταμα και ντομάτα.
Βίντεο συνταγής
Σημείωση
- Για ρακή, για ούζο και φυσικά και για μπύρα.
