Margarita melissa και πικάντικα αγγουράκια. Margarita melissa coktail and spicy cucumbers.

Το δίλημμα του προλόγου-εισαγωγή για την παρασκευή του αγαπημένου μου κοκτέιλ: ποιο να προτιμήσω? Όλους τελικά.

Πρόλογος νο1: Χαζεύοντας τις δροσοσταλίδες στο ποτήρι μπορείς να χαλαρώσεις υπό τους ήχους του αξέχαστου Τζαμαϊκανού Μπομπ Μάρλευ. Jamming? η μήπως Could you be loved? Οτιδήποτε από την Καραϊβική, την εξωτική τροπική περιοχή με νησιά αλλά και χώρες, όπως είναι το Μεξικό, ο τόπος καταγωγής της τεκίλα, ταιριάζει. Αν πάλι θέλετε κάτι λίγο παραπάνω δυναμικό ακούστε κάτι από σάλσα. Margarita του Johnny Ray για παράδειγμα. Λίγο παλιό αλλά συγκινητικά κλασσικό.

Πρόλογος νο2: Η λέξη cocktail. To πιο χαριτωμένο που έχω διαβάσει είναι η πρώτη αναφορά στη λέξη σε μία εφημερίδα της Νέας Υόρκης το 1806. Ένας αναγνώστης θέτει την εξής ερώτηση στην εφημερίδα: Κύριοι, διάβασα το άρθρο σας στις 6 αυτού του μήνα σχετικά με τα συμφέροντα ενός υποψήφιου Δημοκρατικού και αναφέρετε στον τίτλο τη λέξη cocktail. Θα μπορούσατε να με ενημερώσετε τι είναι αυτό το ρόφημα? Έχω ακούσει να μιλάνε για πολλά αλλά ποτέ στη ζωή μου και σας διαβεβαιώ είμαι αρκετά μεγάλος, δεν άκουσα να μιλάνε για αυτό το cock tail. Μήπως είναι σπεσιαλιτέ της εποχής ή κάποια νέα εφεύρεση? Μήπως η ονομασία αυτού του ποτού δείχνει την επίδρασή του σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του σώματος?

Ο Διευθυντής της εφημερίδας του απάντησε ως εξής: Το cock tail είναι ένα διεγερτικό ποτό που αποτελείται από διάφορα οινοπνευματώδη ποτά, ζάχαρη, νερό και αρκετά πικρά αρωματικά λικέρ, και θεωρείται εξαιρετικό ρόφημα στην προεκλογική καμπάνια διότι ενδυναμώνει την καρδιά, ενώ συγχρόνως θολώνει το μυαλό.

Εννοείται όχι το μυαλό των υποψηφίων πολιτικών αλλά των κακόμοιρων ψηφοφόρων (Το βιβλίο των κοκτέιλ).

Πρόλογος νο3: Μελισσόχορτο και lime: A love match. Πίνεις τη Μαργαρίτα σου και μαζί με το αλάτι κρατσανίζεις και κομματάκια από το λεμονάτο αρωματικό. Ακόμη  μία βοτανικής διάστασης γεύση προστέθηκε στον κλασσικό συνδυασμό λευκής τεκίλα, lime και λικέρ εσπεριδοειδών.

 

 

Τι χρειαζόμαστε για μίας μέτριας έντασης μαργαρίτα:

• 1 μέρος τεκίλα 50ml
• ½ μέρος 25ml λικέρ εσπεριδοειδών, εγώ έβαλα το λικέρ κλημεντίνης που έκανα πέρσι.
• 1 lime για να πάρουμε 1 κουταλιά χυμό, 10ml και να κόψουμε μία στρόγγυλη φετούλα
• 1 κουταλάκι ψιλό αλάτι
• ½ κουταλάκι χοντρό αλάτι και 1 κουταλιά ψιλοκομμένο μελισσόχορτο
• Παγάκια που τα σπάτε στον πολυκόφτη, ή στο γουδί, ή μέσα σε μία πετσέτα και τα κοπανάτε ανελέητα πάλι με το γουδοχέρι ή το χοντρό σας πλάστη.

Αν αντέχετε κάτι πιο δυνατό διπλασιάζετε τη δόση, καλό είναι όμως να αρχίζουμε με μικρή δόση και να βελτιώνουμε την επόμενη φορά. Αυτός είναι ένας από τους κανόνες που ακολουθώ και στη μαγειρική.

 

     Το συνοδευτικό

Και για να τσιμπάμε κάτι ελαφρύ και πικάντικο για την ισορροπία:

Λίγες λωρίδες φρέσκο αγγουράκι,  ραντισμενες με χυμό lime και πασπαλισμένες με πιπέρι καγιέν και κίμινο.

    Ετοιμάζω το αλάτι

Ψιλοκόβω το μελισσόχορτο και το ανακατεύω με το αλάτι. Κοπανάω με το γουδοχέρι το μίγμα για να ενωθούν καλά τα υλικά και να σπάσουν οι χοντροί κόκκοι του αλατιού.

Κόβω τη φέτα του lime στη μέση και βρέχω με τη μισή φετούλα το χείλος του ποτηριού καλά καλά. Αναποδογυρίζω το ποτήρι και το ακουμπώ στο αρωματικό μου αλάτι.

Γεμίζω σιγά σιγά το ποτήρι με τα υλικά και γεμίζω με τα θρυματισμένα παγάκια.

    Σερβίρω με τα πικάντικα αγγουράκια μέσα στο vintage ποτηράκι από τον πολύτιμο μπουφέ της θείας της φίλης μου της Νίκης.